Erkenning van Shiatsu - de situatie in Duitsland
De erkenning van shiatsu en andere alternatieve zorgpraktijken zijn in elk Europees land anders geregeld. Het is de moeite waard om te onderzoeken welke verschillende regelingen er in andere Europese landen bestaan.
Erkenning van Shiatsu - de situatie in Duitsland. "Vrije Keuze van Behandelmethoden: Het Recht van de Patiënt in Duitsland"
In Duitsland hebben patiënten het recht om vrij te kiezen welke vorm van geneeskunde of behandelwijze ze willen ondergaan. Dit recht wordt ondersteund door de “Therapievrijheid” en de “Patiëntautonomie”, die een belangrijke rol spelen in het Duitse zorgsysteem.
Therapievrijheid:
Naast artsen bestaan er zogenaamde “Heilpraktiker” (kan vertaald worden als “beoefenaar in de genezing”) Zowel artsen als heilpraktiker mogen vrij beslissen welke behandelingsmethoden zij aanbieden, zolang deze niet in strijd zijn met bestaande wetten of ethische richtlijnen. Dit betekent ook dat patiënten het recht hebben om te kiezen tussen verschillende therapieën – of dat nu reguliere medische behandelingen zijn of alternatieve geneeswijzen die door Heilpraktikers worden aangeboden.
Patiëntautonomie:
Patiëntautonomie houdt in dat de patiënt de uiteindelijke beslissing neemt over welke behandeling hij accepteert of weigert. Artsen en Heilpraktikers zijn verplicht de patiënt volledig te informeren over mogelijke behandelingsopties en de bijbehorende risico's, zodat de patiënt een weloverwogen keuze kan maken.
Beperkingen: Bepaalde medische ingrepen of therapieën mogen alleen door artsen worden uitgevoerd (bijv. medicatie op voorschrift of operaties).
Kostenvergoeding: Terwijl patiënten met een wettelijke zorgverzekering in Duitsland doorgaans reguliere medische behandelingen vergoed krijgen, worden alternatieve behandelingen die door Heilpraktikers worden aangeboden vaak niet of slechts gedeeltelijk door de verzekeraar gedekt. Private verzekeringen bieden soms meer mogelijkheden.
Wat is een Heilpraktiker?
Een Heilpraktiker is in Duitsland iemand die zonder een geneeskundestudie bevoegd is om de geneeskunde uit te oefenen. Het beroep van Heilpraktiker is wettelijk gereguleerd en vereist een speciale vergunning volgens de Heilpraktikergesetz (Heilpraktikerwet). Heilpraktikers mogen zelfstandig diagnoses stellen en behandelingen uitvoeren, mits bepaalde beperkingen. Heilpraktikers werken vaak op gebieden zoals natuurgeneeskunde, homeopathie, acupunctuur en ook shiatsu.
Om als Heilpraktiker te kunnen werken, moet men het Heilpraktikerexamen met succes afleggen. Dit examen test fundamentele medische kennis, er wordt een brede medische kennis verwacht. Na het succesvol afleggen van het examen ontvangt men de Heilpraktiker-vergunning en mag men de geneeskunde uitoefenen zonder een medische licentie (dus zonder bevoegdheid als arts).
De overheid hanteert dus de houding: “Reguliere geneeskunde of alternatieve geneeswijzen, de keuze ligt bij de patiënt.” Hoewel de overheid niet verwacht dat een Heilpraktiker genezing biedt, verwacht men wel dat de Heilpraktiker geen schade toebrengt aan de gezondheid. Daarom moet de Heilpraktiker over voldoende kennis van het menselijk lichaam beschikken. Als gevolg hiervan bepaalt de overheid de inhoud van het Heilpraktiker-examen (medische kennis), maar niet de opleiding in de specifieke vorm van alternatieve geneeskunde die de Heilpraktiker wil uitoefenen.
Vindt je dit inspirerend? Moet de BSF een dergelijk standpunt verdedigen voor België?